رای وحدت رویه شماره ۸۳ مورخ ۳۰/۹/۱۳۵۳

رأی وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی کشور
نظر به اینکه مطابق ماده ۱۷۴ اصلاحی قانون آیین دادرسی مدنی ، محکوم علیه غایب پس از ابلاغ حکم غیابی می تواند دادخواست پژوهشی به مرجع رسیدگی پژوهشی تقدیم کند و استثنایی که مقنن به موجب همین ماده راجع به احکام غیابی صادر در دعاوی که خواسته آن بیش از بیست هزار ریال نیست قائل شده و آنها را قابل اعتراض در دادگاه شناخته ، بدان جهت است که اینگونه احکام به موجب ماده ۴۷۶ آیین دادرسی مدنی اصولاً قابل رسیدگی پژوهشی نمی باشد و وقتی احکام از این قبیل که دادگاه شهرستان به قائم مقامی دادگاه محل مزبور قابل اعتراض در آن دادگاه خواهد بود و رأی شعبه ۱۷ دادگاه بخش در این زمینه صحیح و مطابق با موازین قانونی است .
این رأی به موجب ماده ۳ از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۳۷ برای دادگاه ها در موارد مشابه لازم الاتباع است .
هیأت عمومی دیوان عالی کشور