رای وحدت رویه شماره ۱۴ مورخ ۲۹/۲/۱۳۵۴

رأی وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی کشور
ماده ۱۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری ناظریه شکایت از قرارهای بازپرس می باشد و قابل تسری به تصمیم دادگاه اطفال نیست ، مضافاً به اینکه طبق شق ۲ ماده مذکور قرار منع تعقیب صادره از طرف بازپرس وقتی قابل شکایت است که به موافقت دادستان رسیده باشد در صورتی که در جرایم اطفال پس از صدور قرار منع تعقیب جلب نظر دادستان پیش بینی نشده است ، به علاوه حسب مستنبط از مواد ۱و۲و۸و۱۶ قانون تشکیل دادگاه اطفال بزهکار تصمیمات صادره از طرف دادگاه مذکور فقط در موارد منصوص در قانون قابل شکایت است و قرار منع تعقیب در عداد تصمیمات قابل شکایت احصاء نشده است ، بنابراین قطعی و غیر قابل اعتراض می باشد . این رأی به موجب قانون وحدت رویه مصوب سال ۱۳۲۸ برای دادگاه ها و شعب دیوان عالی کشور در موارد مشابه لازم الاتباع است .
هیأت عمومی دیوان عالی کشور