رای وحدت رویه شماره ۲ مورخ ۲۹/۱/۱۳۶۰

رأی وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی کشور
“مطابق مواد ۱۲۱۶ و ۱۱۸۳ قانون مدنی، در صورتیکه صغیر باعث ضرر غیر شود خود ضامن و مسوول جبران خسارت است، ولی او به علت عدم اهلیت صغیر نماینده قانونی وی می باشد، بنابراین جبران ضرر و زیان ناشی از جرم در دادگاه جزا به عهده شخص متهم ضغیر است و محکوم به مالی از اموال خود او استیفا خواهد شد، بنابمراتب مذکور رأی شعبۀ دوم دیوان عالی کشور از نظر توجه مسوولیت جبران خسارت ناشی از جرم به شخص ضغیر صحیح و منطق با موازین قانونی است.”
” این رأی طبق ماده واحده قانون مربوط به وحدت رویه مصوب ۱۳۲۸ در موارد شمابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه ها لازم التباع است.”
هیأت عمومی دیوان عالی کشور