رای وحدت رویه شماره ۷۸۷ مورخ ۲۴/۱۰/۱۳۹۸

رأی وحدت رویه شماره ٧٨٧ـ٢۴/١٠/١٣٩٨ ھیأت عمومی دیوانعالی کشور
آراء صادره درباره جرائم مذکور در ماده ۴٢٨ قانون آیین دادرسی کیفری مصوّب ١٣٩٢ با اصلاحات بعدی قابل فرجام خواھی در دیوان عالی کشور است. چنانچه جرمی به اعتبار یکی از بندھای ماده ٣٠٢ قانون آیین دادرسی کیفری در دادگاه کیفری یک مطرح گردد و دادگاه پس از رسیدگی به آن، تشخیص دھد که عمل ارتکابی عنوان مجرمانه دیگری دارد و به این جرم رسیدگی و حکم مقتضی صادر نماید، این امر تغییری در صلاحیت دیوان عالی کشور در رسیدگی به فرجامخواھی از رأی مذکور ایجاد نمی کند. بنابراین، به نظر اکثریت اعضای ھیأت عمومی، آراء شعب سی و ششم و چھل و ھفتم دیوان عالی کشور در حدی که با این نظر مطابقت دارد صحیح و قانونی است. این رأی بر اساس ماده ۴٧١ قانون آیین دادرسی کیفری در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور، دادگاه ھا و سایر مراجع، اعم از قضایی و غیر آن، لازم الاتّباع است.
ھیأت عمومی دیوان عالی کشور