دستورالعمل تایید صلاحیت حرفه‌ای مدیران نهادهای مالی – ماده ۱
ماده ۱) اصطلاحات و واژه‌های تعریف شده در ماده ۱ قانون بازار اوراق بهادار مصوب آذرماه ۱۳۸۴، به همان معانی در این دستورالعمل به کار می‌روند. واژه‌های دیگری نیز به شرح زیر تعریف می‌شوند:
۱- قانون بازار اوراق بهادار: منظورقانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران مصوب آذرماه ۱۳۸۴مجلس شورای اسلامی است.
۲- قانون توسعه ابزارها و نهادهای مالی جدید: منظور قانون توسعۀ ابزارها و نهادهای مالی جدید به منظور تسهیل اجرای سیاست‌های کلی اصل چهل‌وچهارم قانون اساسی‌است که در آذرماه ۱۳۸۸ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده‌است.
۳- آیین‌نامه ماده ۱۳ قانون توسعه ابزارها و نهادهای مالی جدید: منظور آیین‌نامه اجرایی ماده ۱۳ قانون توسعه ابزارها و نهادهای مالی جدید در راستای تسهیل اجرای سیاست‌های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی مصوب هیات وزیران به شماره تصویب نامه ۳۱۶۱۷/ت۴۷۴۵۶هـ مورخ ۱۳۹۱/۰۲/۲۰می‌باشد.
۴- سازمان: منظور سازمان بورس و اوراق بهادار، موضوع ماده ۲ قانون بازار اوراق بهادار می‌باشد.
۵- مقررات: کلیه آئین‌نامه‌ها، دستورالعمل‌ها، بخش‌نامه‌ها و مصوباتی است که توسط ارکان ذی‌صلاح بازار اوراق بهادار یا تشکل‌های خودانتظام در چارچوب صلاحیت آنها، به تصویب رسیده و جهت اجرا ابلاغ شده است.
۶- کمیته:منظور کمیته تائید صلاحیت‌ها است که مطابق ماده ۲ تشکیل می‌شود.
۷- متقاضی: شخصی است که تقاضای تائید صلاحیت عضو پیشنهادی هیات مدیره یا مدیرعامل پیشنهادی یک نهاد مالی را از سازمانمی‌نماید و حسب مورد می‌تواند یکی از اشخاص زیر باشد:
الف) مؤسسین نهادهای مالی در مورد نهادهای مالی در حال تاسیس؛
ب) شخص حقوقی عضو هیات مدیره نهاد مالی در مورد نماینده حقیقی خود؛
ج) هیات مدیره نهاد مالی در خصوص مدیرعامل منتخب خود؛
د) شخص حقیقی درصورتی‌که خود، داوطلب عضویت در هیات مدیره نهاد مالی باشد.
۸- داوطلب: شخصی حقیقی است که جهت عضویت در هیات مدیره یا قبول سمت مدیریت عاملی یک نهاد مالی اعلام آمادگی نموده است و توسط متقاضی برای انتصاب به این سمت‌ها به سازمان معرفی شده است.