آیین‌نامه چگونگی تشخیص و تعیین افراد نیازمند موضوع تبصره یک ماده (۱۴) قانون بیمه همگانی خدمات درمانی کشور مصوب ۱۱/۵/۱۳۷۴ – ماده ۱
ماده ۱ – در اجرای قانون بیمه همگانی خدمات درمانی کشور و در چهارچوب تعاریف موضوع بند (۴) ماده (۱) قانون یاد شده، افراد و خانواده‌هایی که به لحاظ‌موقعیت اقتصادی و اجتماعی و عدم استطاعت مالی، فاقد پوشش بیمه‌ای خدمات درمانی هستند، در شمول گروه‌های و افراد تحت حمایت برنامه بیمه اقشار‌نیازمند قرار گرفته و مشمول استفاده از تسهیلات و امکانات منظور شده در برنامه یاد شده خواهند بود.
افراد مزبور عبارتند از:
الف – ازکارافتادگان و معلولان نیازمند که توانایی مالی اداره زندگی خود را ندارند و افراد تحت تکفل آنها.
ب – زنان و کودکان بی‌سرپرست و نیازمند موضوع قانون تأمین زنان و کودکان بی‌سرپرست، مصوب ۱۳۷۱.
پ – خانواده‌های زندانیان نیازمند، در مدت زندانی بودن سرپرست خانواده.
ت – آسیب‌دیدگان ناشی از حوادث طبیعی و غیر طبیعی که امکانات اولیه زندگی خود یا وسایل اشتغال خود را از دست داده‌اند تا زمانی که امکانات اولیه یا‌وسایل اشتغال خود را به دست آورند.
ث – عایله نیازمند تحت تکفل سربازانی که درآمدی برای اداره زندگی ندارند، در مدت سربازی و حداکثر تا پایان سال ۱۳۷۴
تبصره – افراد موضوع این بند از ابتدای سال ۱۳۷۵ مشمول بند (۵) ماده (۱۳) قانون بیمه همگانی خدمات درمانی کشور خواهند بود و در مورد آنان مطابق‌آیین‌نامه مربوط به بند یاد شده عمل می‌شود.
ج – مشمولان طرح شهید رجایی.
چ – سایر مواردی که مشمول بندهای فوق نیستند و تحت پوشش سازمانهای امدادی از قبیل کمیته امداد امام خمینی (ره) یا سازمان بهزیستی کشور هستند یا‌باید تحت پوشش سازمانهای یاد شده قرار گیرند، با تشخیص کمیته امداد امام خمینی (ره).
تبصره ۱ – تشخیص موارد فوق‌الذکر بر اساس تعاریف مصوب قانونی بر عهده کمیته امداد امام خمینی (ره) است که حسب مورد بنا به معرفی دستگاه‌های‌ذیربط مشخص می‌شوند.
تبصره ۲ – مواردی که در حیطه مسئولیت سازمان بهزیستی کشور است به طور مستقیم تحت پوشش بیمه نیازمندان قرار می‌گیرد.