آیین نامه اجرایی قانون تعاریف وضوابط تقسیمات کشوری – ماده ۳ ت

ماده ۳ تشخیص و تعیین هر واحد روستایی موضوع ماده ۲ قانون و تبصره‌های ذیل آن با رعایت ماده ۱۳ قانون با پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیأت وزیران خواهد بود.

تبصره ملاک تشخیص حد نصاب میزان جمعیت و خانوار روستا آمار رسمی جمعیت کشور موضوع ماده ۱۷ قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری خواهد بود که تعداد آن باید بیش از ۲۰ خانوار و یا صد نفر جمعیت باشد.

تبصره ۲ در مزارع مستقل و روستاهای کمتر از ۲۰ خانوار و یا صد نفر جمعیت در صورتی که نقاط کوچک نزدیک به هم وجود داشته باشد که از مجموع آن نقاط ۲۰ خانوار و یا صدنفر بیشتر به وجود آید به عنوان یک روستا شناخته خواهد شد.

تبصره ۳ نحوه انجام امور روستاهائی که فاقد شرایط مندرج در ماده ۲ قانون و تبصره ۲ ماده ۳ آئین‌نامه هستند تابع دستورالعمل تبصره ۱ ماده ۲۱ آئین‌نامه خواهد بود.

تبصره ۴ تعیین مرکز موضوع تبصره ۳ با در نظر گرفتن موقعیت یک نقطه از همان مجموعه با رعایت سهولت دسترسی و میزان جمعیت خواهد بود.

تبصره ۵ وزارتخانه‌های ذیربط موظفند نسبت به جذب تدریجی مزارع و مکان‌ها و روستاهای کوچک و همجوار که چندان آباد نیستند و امکان خدمات رسانی و دسترسی به سهولت انجام نمی‌گیرد در مراکز دهستان‌ها و یا روستاهایی که مستعد جذب و امکان دسترسی بهتری را دارند و می‌توانند به آبادی‌های بزرگ و مرفهی تبدیل شوند اقدام نمایند.