نظریه مشورتی شماره ۱۲۰۹/۹۶/۷ مورخ ۱۳۹۶/۰۵/۳۰

استعلام :
۱-با توجه به ماده ۵۵۱ قانون آئین دادرسی کیفری مصوب ۹۲ که مقرر می دارد در صورت تعلیق اجرای مجازات قاضی اجرای احکام کیفری محکومٌ علیه را احضار و در صورت عدم حضور بدون عذر موجه جلب می کند و با حضور محکومٌ علیه دستور یا دستورهای دادگاه چگونگی اجراء و ضمانت عدم رعایت آنها را به وی تفهیم و ابلاغ می کند آیا تکلیف قاضی اجرای احکام به تفهیم مجازات معلق به محکومٌ علیه فقط شامل تعلیق مجازات به طور مراقبتی می باشد با عنایت به اینکه در ماده عنوان گردیده است دستور یا دستورهای دادگاه به محکومٌ علیه تفهیم می شود یا اینکه شامل تعلیق ساده هم می باشد به عبارت دیگر آیا تعلیق مجازات به طور ساده نیازمند تفهیم به محکومٌ علیه از سوی قاضی اجرای احکام کیفری می باشد یا خیر؟ ۲-با توجه به ماده ۱۰۷ قانون مجازات اسلامی که مقرر می دارد مرور زمان اجرای احکام قطعی کیفری را موقوف می کند آیا احکام غیابی مشمول مرور زمان اجرای حکم می شود یا خیر؟ ۳-با توجه به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مصوب۱۳۹۲ که مقرر می دارد در جرائم موجب تعزیر هرگاه جرائم ارتکابی بیش از سه جرم نباشد .. در هر یک از موارد فوق فقط مجازات اشد قابل اجراء است و اگر مجازات اشد به یکی از علل قانونی تقلیل یابد یا تبدیل یا غیرقابل اجرا شود مجازات اشد بعدی اجرا می گردد آیا در جایی که شخص به اتهام ترک انفاق محکوم به تحمل هفت ماه حبس و در خصوص توهین محکوم به پرداخت یک میلیون ریال جزای نقدی گردیده است و سپس مجازات حبس نامبرده به مدت سه سال تعلیق گردیده است با تعلیق مجازات اشد می بایست وفق ذیل ماده ۱۳۴ قانون فوق الذکر مجازات اشد بعدی اجراء شود یا خیر.