نظریه مشورتی شماره ۱۸۵۲/۹۵/۷ مورخ ۱۳۹۵/۰۸/۰۸

استعلام :
احتراماً فردی به اتهام ترک انفاق و عدم ثبت واقعه نکاح دائمی تحت تعقیب قرار گرفته و پس از صدور کیفرخواست در دادگاه کیفری۲ به دو سال حبس بابت ترک انفاق و۶ ماه حبس تعزیری بابت عدم ثبت واقعه نکاح دائمی محکوم شده است حال با توجه به اینکه در ماده۴۹ قانون حمایت خانواده دو مجازات اختیاری تعیین شده ۱-جزای نقدی درجه پنج ۲-حبس تعزیری درجه هفت آیا با توجه به تعیین مجازات درجه هفت شش ماه حبس بابت اتهام عدم ثبت واقعه نکاح دائم مقررات تبصره ۴ ماده۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مصوب ۹۲ اقدام شود و در نتیجه هر دو مجازات جمع و اجرا شود یا با توجه به اینکه این بزه دارای مجازات درجه پنج می باشد و مستنداً به تبصره۳ ماده ۱۹ و صدر ماده۱۳۴ همان قانون فقط مجازات قضایی تعیینی دو سال حبس بابت ترک انفاق که اشد می¬باشد اجرا شود.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
مقررات ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ با لحاظ تبصره ۴ این ماده در کلیه جرایم موجب تعزیر به استثنای جرایم تعزیری درجه هفت و هشت، قابل اعمال است و ملاک تعیین درجه جرایم، مجازات قانونی جرایم است که با توجه به شاخص¬های ماده ۱۹ قانون مذکور و تبصره¬های آن، مشخص می¬گردد. جرم موضوع ماده ۴۹ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ با توجه به مجازات قانونی (که دارای مجازات متعدد تخییری جزای نقدی درجه ۵ یا حبس تعزیری درجه ۷ است) و لحاظ تبصره ۳ ماده ۱۹ قانون صدرالذکر که بالاترین درجه مجازات قانونی که همان “مجازات شدیدتر” است، ملاک تعیین درجه جرم می¬باشد، درجه ۵ محسوب می¬شود (صرفنظر از اینکه چه مجازاتی توسط دادگاه تعیین می¬شود) و مجازات قانونی بزه ترک انفاق طبق ماده ۵۳ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱، حبس تعزیری درجه ۶ است. در نتیجه در فرض سؤال، مجازات مرتکب دو جرم مذکور باید با لحاظ ماده ۱۳۴ قانون صدرالذکر تعیین شود و فقط مجازات اشد، قابل اجرا است.