نظریه مشورتی شماره ۱۸۷ مورخ ۹۲-۱۸۶/۱-۸۷۵

نظریه مشورتی
۱-با توجه به اینکه در ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ دو مصداق برای سبّ نبی بیان شده است، یعنی قذف و دشنام، و دشنام به معنای نام زشت، فحش، طعنه، بهتان و لعن است بنابراین هر گفتار یا نوشته ای که دلالت بر این معانی داشته باشد، سب محسوب می شود.
۲- هر اهانتی سبّ نبی محسوب نمی شود و چنانچه مصداق بند یک باشد، سبّ نبی محسوب می گردد.
۳- وصف عظام یک وصف احترامی است و شامل کلیه پیامبران الهی می گردد.
۴- در مواردی که مطالب اهانت آمیز به پیامبر اسلام(ص) و یا انبیاء دیگر از مصادیق سب نباشد مطابق ماده ۵۱۳ قانون مجازات اسلامی مصّوب ۱۳۷۵ تعیین مجازات می گردد.
۵- دشنام یکی از مصادیق توهین و اخص از آن است و مفهوم آن به شرح بند یک است و تشخیص آن بالحاظ عرفیات جامعه و با در نظر گرفتن شرایط زمانی و مکانی و موقعیت اشخاص به عهده قاضی رسیدگی کننده است.