نظریه مشورتی شماره ۲۱۴-۹۵-۷ مورخ ۱۳۹۵/۰۱/۰۸
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
۱) با توجه به تبصره ۳ ماده ۵۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و اصلاحات و الحاقات بعدی وآمره بودن مقررات مربوط به آن و با لحاظ اینکه به موجب تبصره یادشده در صورتی که محل اقامت محکوم به حبس، خارج از حوزه دادگاه صادر کننده حکم باشد، نامبرده برای تحمل ادامه حبس به زندان محل اقامت خود منتقل می شود، مگر اینکه این امر موجب مفسده باشد که در این صورت با تشخیص قاضی صادر کننده رأی قطعی، به نزدیکترین زندان محل اقامت خود منتقل می شود. بنابراین اولاً: مقررات مواد ۲۳۴ و بعد آئین نامه اجرایی سازمان زندان‌ها واقدامات تاًمینی و تربیتی کشور مصوب ۲۰/۹/۸۴ و اصلاحات و الحاقات بعدی در خصوص لزوم موافقت مقامات قضایی ونیز مدیران کل سازمان زندان‌ها در مبدا و مقصد در انتقال محکوم از یک زندان به زندان دیگر در موارد مربوط به تبصره ۳ ماده ۵۱۳ قانون صدرالذکر، دیگر قابلیت اعمال ندارد ودر این موارد باید مطابق مقررات تبصره یاد شده، اقدام گردد، ثانیاً: در تبصره ۳ ماده ۵۱۳ یاد شده اعمال آن منوط به درخواست محکوم‌علیه نشده است. ۲) مفسده عبارت از آنچه که سبب ایجاد ناهنجاری یا تشدید آن شود به نحوی که عرف آن را مذموم بداند، مانند آنکه در فرض سوال در اصلاح و بازپروری محبوس ایجاد اختلال کند، تشخیص این امر نیز حسب قسمت اخیر تبصره ۳ ماده ۵۱۳ بر عهد قاضی صادر کننده رأی قطعی است.