نظریه مشورتی شماره ۲۸۹۰/۹۶/۷ مورخ ۱۳۴۵-۱۶۸/۱-۹۶
_ از آن جا که به دلالت ماده‌ی ۳۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ با الحاقات و اصلاحات بعدی، مناط صلاحیت دادگاه کیفری یک، مجازات مقرر قانونی برای رفتار مجرمانه‌ی مرتکب است و صلاحیت مرجع موصوف در رسیدگی به اعتراض شاکی به قرار منع تعقیب صادره از دادسرا در جرایم موضوع ماده‌ی ۳۰۲ در اجرای ماده‌ی ۲۷۱ قانون مارالذکر، امری متفاوت از جهات رسیدگی مذکور در مواد ۳۸۲ و ۳۳۵ قانون صدرالذکر است، لذا در فرض سوال با قطعیت قرار منع تعقیب صادره درخصوص اتهام آدم ربایی به واسطه‌ی عدم اعتراض شاکی و انتفای موجب صلاحیت دادگاه کیفری یک، موضوع از قلمرو تعدد جرم و احکام صلاحیت ناظر به آن از جمله ماده‌ی ۳۱۳ و تبصره‌ی یک ماده‌ی ۳۱۴ خروج موضوعی دارد و رسیدگی به کیفرخواست راجع به اتهام توهین مشمول حکم مقرر در ماده‌ی ۳۰۱ قانون مارالذکر و در صلاحیت دادگاه کیفری دو است و دادگاه کیفری یک در چنین حالتی مطابق بند ب ماده‌ی ۳۸۹ قانون مذکور رفتار می‌نماید.
۲_ در فرض سوال، با توجه به این که اتهام مطروحه که منتهی به صدور قرار منع تعقیب گردیده است، از مصادیق صلاحیت رسیدگی دادگاه کیفری یک با لحاظ مواد ۲۷۱ و ۳۰۲ (بند ت) قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ است، بنابراین پرونده امر با تهیه بدل برای رسیدگی به کیفرخواست صادر شده درخصوص اتهام توهین به دادگاه کیفری دو ارسال می‌گردد و پرونده در قسمت اعتراض به قرار منع تعقیب دادسرا در مورد اتهام آدم ربایی طبق ماده ۲۷۱ قانون فوق الذکر به دادگاه کیفری یک ارسال می‌گردد