نظریه مشورتی شماره ۲۹۵-۹۵-۷ مورخ ۱۳۹۵/۰۲/۱۸

طبق ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، صرفاً محکومیت قطعی در جرایم عمدی، پس از اجرای حکم یا شمول مرور زمان، محکوم علیه را در مدت های مقرر در ذیل این ماده از حقوق اجتماعی محروم می نماید ( به عنوان مجازات تبعی ). بنابراین تا زمانی که حکم، اجرا نشده یا مشمول مرور زمان نگردیده، آثار تبعی آن هم قابل اجرا نیست؛ لذا در مواردی که قرار تعلیق اجرای مجازات اصلی صادر شده است، به لحاظ تعلیق، مجازات اصلی اجرا نمی شود و در نتیجه، مجازات تبعی نیز در مدت تعلیق، قابل اجرا نخواهد بود و چنانچه محکوم علیه از تاریخ صدور قرار تعلیق اجرای مجازات تا پایان مدت تعلیق، مرتکب یکی از جرایم مذکور در ماده ۵۲ قانون یاد شده نشود، به صراحت قسمت اخیر ماده اخیر الذکر، محکومیت تعلیقی بی اثر می شود و به تبع آن، آثار این محکومیت، یعنی مجازات تبعی نیز منتفی می گردد. بدیهی است چنانچه، قرار تعلیق اجرای مجازات به یکی از جهات مقرر در قانون لغو شود، مجازات معلق باید اجرا شود و چنانچه دارای مجازات تبعی باشد، از تاریخ اتمام اجرای مجازات اصلی، محکوم مطابق بند های مقرر در ذیل ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ از حقوق اجتماعی به عنوان مجازات تبعی محروم می شود