نظریه مشورتی شماره ۳۲۷/۹۵/۷ مورخ ۱۳۹۵/۰۲/۲۰
مطابق ماده ۵۲۹ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، در کلیه مواردی که تقصیر موجب ضمان مدنی و کیفری است، دادگاه موظف است استناد نتیجه حاصله به تقصیر مرتکب را احراز کند. بنابراین در فرض سؤال راننده حامل سوخت مسئول پرداخت دیه و خسارت وارده به افرادی که برای کمک به حادثه دیدگان وارد صحنه تصادف شده‌اند و به علت بی‌مبالاتی و بی‌احتیاطی خودشان، در معرض خطر قرار گرفته‌اند، نیست هر چند اقدام آنان انسان دوستانه بوده است. اما مسئولیت دیه و خسارت وارده به کسانی که بطور متعارف از آن محدوده عبور می‌کردند و بی‌احتیاطی از آنان سرنزده به عهده راننده مقصر است