نظریه مشورتی شماره ۴۱۹/۹۵/۷ مورخ ۱۳۹۵/۰۲/۲۹
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
معیار برای خوانا یا ناخوانا تلقی کردن یک متن، معیاری نوعی است به گونه‌ای که هرگاه یک متن برای اشخاص واجد تخصص یکسان یا مشابه نوعاً قابل خواندن باشد “خوانا” و گرنه “ناخوانا” است. ضمناً قابل خواندن بودن خط قاضی برای کارکنان دفتر یا کارشناس که ممکن است به علت آشنایی با نحوه نگارش قاضی باشد، فی‌نفسه نمی‌تواند ملاک قرار گیرد