نظریه مشورتی شماره ۶۷ مورخ ۸۹۲ ـ ۲۵۰ ـ ۹۲

سؤال
قانونگذاردر ماده ۳۴ قانون جرایم رایانه ای مقرر نموده در صورتی که برای تحقیق و دادرسی حفظ داده های رایانه ای ذخیره شده لازم باشد می تواند دستور حفاظت از آنها را برای اشخاص که به نحوی داده را تحت تصرف یا کنترل دارد صادر نماید و در شرایط فوری نظیر خطر آسیب دیدن یا تغییر یا از بین رفتن داده ها ضابطان قضایی می توانند راساً دستور حفاظت را صادر و مراتب را حداکثر تا ۲۴ ساعت به اطلاع مقام قضایی برسانند اما قانونگذار در خصوص داده های در حال انتقال و یا انباشت شده موقت تعیین تکلیف ننموده است که آیا در شرایط فوری که بیم از بین رفتن ادله می باشد ضابط می تواند بدون اخذ دستور قضایی و به موجب این ماده دستور حفاظت را صادر نماید؟

نظریه شماره ۱۹۱۸/۹۲/۷ – ۴/۱۰/۹۲

نظریه اداره کل حقوقی قوه قضائیه
مقررات ماده ۳۴ قانون جرایم رایانه ای مصوب ۵/۳/۱۳۸۸ موضوعاً منصرف از داده های در حال انتقال ارتباطات غیرعمومی است و به آنها تسری ندارد و در خصوص صدور دستور حفاظت از داده های یاد شده ، با توجه به مواد ۲ و ۴۸ این قانون و نیز تبصره ماده ۵۲ قانون مزبور می بایست مطابق قانون آیین دادرسی کیفری اقدام گردد ، اما در خصوص داده های انباشت شده موقت ناشی از ارتباطات عمومی ، در حکم داده های ذخیره شده می باشد و لذا مقررات ماده ۳۴ قانون فوق الذکر در این خصوص قابل اعمال است. بدیهی است که مقررات ماده اخیرالذکر صرفاً ناظر به صدور دستور حفاظت داده های مربوطه است و به موارد دیگر نظیر دسترسی و ارائه اطلاعات تسری ندارد.