نظریه مشورتی شماره ۷۱۸/۹۶/۷ مورخ ۱۳۹۶/۰۳/۲۸

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
اولاً: ماده ۲۲ قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز ۱۳۹۲ ناظر به تعیین مجازات قاچاق کالای ممنوع و نیز نگهداری، حمل و فروش چنین کالائی است و لذا در خصوص نگهداری حتی یک دستگاه تجهیزات دریافت از ماهواره در صورتی که جنبه قاچاق داشته باشد، یعنی به صورت غیر قانونی از خارج از کشور وارد شده باشد از حیث مجازات قانونی مشمول ماده فوق الذکر است.
ثانیاً: طبق ماده ۳۴۰ قانون آئین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، جرائم تعزیری درجه هفت و هشت به طور مستقیم در دادگاه مطرح می شود و ملاک تعیین درجه جرم، مجازات قانونی جرم است که با توجه به شاخص های ماده ۱۹ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ و تبصره های آن مشخص می گردد،مجازات بزه نگهداری تجهیزات دریافت از ماهواره که با توجه به تبصره ۴ ماده ۲۲ قانون قاجاق کالا و ارز مصوب ۳/۱۰/۱۳۹۲ از مصادیق کالای ممنوع محسوب می شود، حسب مورد طبق بندهای “الف-ب-پ-ت” ماده ۲۲ قانون اخیرالذکر تعیین می شود و چنانچه مورد مشمول بندهای الف و ب این ماده باشد چون مجازات مقرر در این دو بند فقط جزای نقدی نسبی است ظاهراً با هیچیک از بندهای هشتگانه ماده ۱۹ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ مطابقت ندارد و در نتیجه مطابق قسمت اخیر تبصره ۳ همین ماده، مجازات درجه هفت محسوب می شود و با توجه به ماده ۳۴۰ قانون صدرالاشاره باید مستقیماً در دادگاه مطرح شود ولی موارد مشمول بند پ و ت پس از رسیدگی در دادسرا و با صدور کیفر خواست در دادگاه انقلاب مورد رسیدگی قرار می گیرد.
ثالثاً: حکم به ضبط کالا طبق ماده ۲۲ قانون قاچاق کالا و ارز به اعتبار وقوع جرم و به تبع احراز بزه قاچاق صادر می‌شود و یک تکلیف قانونی دادگاه است و به صراحت تبصره ۵ ماده ۱۹ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، از شمول این ماده خارج است بنابراین تعیین کننده درجه جرم و مجازات نیست و تأثیری از این حیث ندارد