قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران – ماده ۱۳۱
ماده ۱۳۱ – حقوق ماهانه پرسنل از مجموع چهار عامل زیر تشکیل می‌گردد:
الف – حداقل حقوق – مبلغ معینی است که به عنوان کمترین میزان حقوق دریافتی در سطح پرسنل مشمول این قانون پرداخت می‌گردد.
ب – حق کارآیی – مبلغی است برابر با حاصل ضرب رتبه حقوقی به توان دو در واحد حق کارآیی.
ج – حق ارتقاء – مبلغ ثابتی است که به طور یکسان در ازای نیل به یک درجه یا رتبه بالاتر به حقوق پرسنل افزوده می‌گردد.
د – حق پایه – مبلغ ثابتی است که به طور یکسان در ازای هر پایه که پس از هر دو سال خدمت به پرسنل تعلق می‌گیرد، به حقوق آنان افزوده‌می‌گردد.
تبصره ۱ – اولین رتبه حقوقی برای پرسنلی که بر اساس تحصیلات پائین‌تر از پایان دوره ابتدایی استخدام می‌شوند برابر است با یک و برای‌دارندگان مدارک تحصیلی پایان دوره ابتدایی برابر است با ۲ و در ازاء هر سال تحصیل بالاتر از آن یک واحد به آن افزوده می‌گردد. در محاسبه اولین رتبه‌حقوقی پرسنل، سنوات آموزشی قبل از نیل به درجه یا رتبه در بدو استخدام نیز منظور می‌گردد.
تبصره ۲ – اولین رتبه حقوقی کارمندان موضوع ماده ۷۴ این قانون برابر است با رتبه‌های مذکور در همان ماده.
تبصره ۳ – رتبه تبصره پرسنل پس از اولین رتبه برابر است با تعداد درجات یا رتبه‌های دریافتی پس از نخستین درجه یا رتبه به اضافه اولین رتبه‌حقوقی.