قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران – ماده ۱۳۹
ماده ۱۳۹ – به پرسنلی که عهده‌دار انجام مشاغل خاصی هستند که به نحو فوق‌العاده از یک یا چند عامل از عوامل زیر برخوردارند، ماهانه مبلغی به‌عنوان مزایای شغل پرداخت می‌گردد:
الف پیچیدگی شغل.
ب – سختی شغل.
ج – پذیرش خطرات.
د – حساسیت و سنگینی مسئولیت شغل.
ه – ایجاد فرسودگی جسمانی به وسیله شغل.
و – مهارت لازم در مشاغل تخصصی.
تبصره ۱ – برای هر یک از عوامل فوق‌الذکر مبلغی به عنوان حداکثر مزایای آن عامل مشخص می‌گردد که به مشاغلی که از یک یا چند عامل فوق‌برخوردار باشند به تناسب برخورداری، درصدی از مبالغ تعیین شده تعلق گرفته و در مجموع به عنوان مزایای آن مشاغل در نظر گرفته می‌شود.
تبصره ۲ – مزایای مذکور در این ماده فقط به شغل تعلق گرفته و هیچ گونه ربطی به درجه یا رتبه ندارد و پرسنلی حق استفاده از آن را دارند که عملاً‌در شغل واگذار شده انجام وظیفه نمایند.
تبصره ۳ – وزارت دفاع مکلف است با همکاری و هماهنگی ستاد مشترک و نیروها و سازمان‌های ذیربط آیین‌نامه اجرایی مربوط به این ماده را تهیه‌و به تصویب هیأت وزیران برساند.