قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران – ماده ۹۹
ماده ۹۹ – “بدون کار” وضع پرسنلی است که به یکی از علل زیر موقتاً از کار بر کنار گردند:
الف – به موجب قرارهای صادره از مراجع ذیصلاح قضایی بازداشت شوند.
ب – برابر احکام صادره از دادگاه‌های صالح زندانی شوند.
ج – به علت عدم پرداخت محکوم به یا بدهی منجر به صدور اجرائیه، زندانی شوند.
د – به علت ارتکاب تخلفات انضباطی بدون کار شوند.
ه – در صورتی که محکوم به اقامت اجباری یا ممنوع از اقامت در محل معین شوند.
تبصره ۱ – چنانچه در محل اقامت پرسنل مشمول بند (ه) پادگان و یا سازمان نظامی وجود داشته باشد ارتش در صورت نیاز می‌تواند آنان را به‌جای بدون کاری در آن محل حاضر به خدمت نماید.
تبصره ۲ – مدت بدون کاری جزء ایام خدمت برای ترفیع منظور نشده و تنها از نظر بازنشستگی محسوب می‌گردد.
کسور بازنشستگی این مدت بر اساس آخرین حقوق قبل از بدون کاری به صندوق بازنشستگی واریز خواهد شد.
تبصره ۳ – محکومیت‌ها به میزانی که مشمول عفو، آزادی مشروط، تعلیق اجرای مجازات، تأخیر اجرای حکم یا حبس با خدمت قرار گیرند باعث‌بدون کاری نخواهد شد.