آئین نامه اجرائی قانون فروش خالصجات مصوب ۲۱/۸/۱۳۳۶ – ماده ۱۱
ماده ۱۱ – افراد و شرکتهای ایرانی داوطلب عمرانی و آبادانی کویری و یا باتلاقی که خالصه بوده یا مالک خاصی نداشته باشد باید سرمایه و وسایل‌مناسب برای مقدار زمینی که تقاضای عمران آن را می‌کنند داشته باشند و صلاحیت آنان از طرف وزارت کشاورزی احراز گردد.
اراضی کویری و باتلاقی که در محدوده ثبتی دولت بوده و اقدامی برای عمرانی و آبادی آنها نشده و به تشخیص وزارت کشاورزی زائد باشد جزو‌اراضی مشمول ماده ۸ قانون تلقی خواهد شد.
حداکثر مدت مقرر برای عمران و آبادی اراضی باتلاقی و کویری که طبق مقررات قانون واگذار می‌شود از تاریخ تحویل زمین پنج سال خواهد بود و‌چنان چه متعهد نتوانست در هر سال اقلاً یک‌پنجم آن را آباد نماید و یا یک‌پنجم کلیه عملیات را انجام دهد آن قسمت که آباد نشده است از ید او خارج‌و به اشخاص یا شرکتهای واجد شرایط با رعایت مقررات این آیین‌نامه واگذار خواهد شد.
اراضی کویری و باتلاقی برای عمران به موجب قرارداد رسمی در اختیار متعهدین گذارده شده و سند انتقال قطعی در آخر سال دوم به بعد نسبت به‌مقدار زمینی که عملیات عمرانی به کلی انجام یافته و به تصدیق وزارت کشاورزی رسیده صادر می‌گردد چنانچه طرفین در مورد انجام کار عمران‌اختلاف نظر حاصل کنند هیأت داوری مرکب از یک نفر به انتخاب وزارت کشاورزی و یک نفر به انتخاب طرف و نفر سوم به انتخاب دو داور رأی‌خواهند داد.
چنانچه داورها در انتخاب داور سوم توافق نکنند داور سوم از بین صورت سه نفری که هر یک از طرفین می‌دهند به قید قرعه انتخاب می‌شود – رأی این‌هیأت قطعی است ولی چنانچه هیأت داوری در ظرف سه ماه از تاریخ تعیین حکم سوم رأی خود را ندهد نظر وزارت کشاورزی قطعی خواهد بود.