قانون ورود و اقامت اتباع خارجی در ایران مصوب سال ۱۳۱۰ شمسی – ماده ۱۱

ماده ۱۱ – خارجی را ممکن است در موارد ذیل از خاک ایران اخراج و یا محل توقف او را تغییر داد:

‌الف – اگر برخلاف مقررات این قانون رفتار نماید.

ب – در صورتی که مطابق مقررات مواد ۳ و ۴ اجازه عبور و یا توقف خارجی ملغی شود.

‌تصمیم اخراج را اداره نظمیه به موقع اجرا می‌گذارد.‌در هر موقعی که تصمیم اخراج اتخاذ شود و تأخیر اجرای آن منافی مصالح مملکتی نیست از طرف نظمیه و یا از طرف ادارات ذیصلاحیت دیگر آن‌تصمیم و مهلتی که برای اجرا داده می‌شود به شخصی که باید اخراج شود اخطار خواهد شد. ‌هر گاه خارجی تقبل کند که در مدتی که از طرف اداره صلاحیتدار تعیین می‌شود از ایران خارج بشود آزادانه خارج خواهد شد و الا تحت‌الحفظ اخراج‌می‌شود. مصارف اخراج در مواردی که خارجی باید تحت‌الحفظ اخراج شود از محل عواید مقرره به موجب ماده ۱۴ تأدیه خواهد شد.