نظریه مشورتی شماره ۷/۹۴/۱۲۸۰ مورخ ۱۳۹۴/۰۵/۲۵

چنانچه، جرم اعلام شده در دادگاه از جرایم غیرقابل گذشت باشد، دادگاه بدون درنظر گرفتن این که جرم از ناحیه چه کسی اعلام شده، به موضوع رسیدگی می­کند و چنانچه اعلام کننده جرم، دعوای ضرر و زیان مطرح نموده باشد، دادگاه دعوای وی را به لحاظ فقدان سمت قانونی، ردّ می­نماید. امّا در مواردی که جرم مطروحه از جمله جرایم قابل گذشت است، با توجه به این که در این جرایم، فقدان شکایت از سوی شاکی خصوصی از موانع تعقیب کیفری است، مادام که این مانع وجود دارد، دادگاه نمی‌تواند به ماهیت موضوعات کیفری ورود و رسیدگی نماید. بنابراین دادگاه کیفری دو در فرض سؤال که به لحاظ شکایت فرد فاقد سمت در این گونه جرایم (جرایم قابل گذشت) عملاً تعقیب را آغاز کرده است، باید با توجه به بند الف ماده۳۴۰ ق.آ.د.ک­۱۳۹۲ و با استفاده از ملاک ماده ۱۱ قانون فوق الذکر و لحاظ مواد۱۲و۱۳ این قانون، قرار موقوفی تعقیب صادر نماید؛ زیرا درهرحال، صدور قرار منع تعقیب به لحاظ عدم امکان اظهارنظر ماهیتی در این فرض، منتفی است و بایگانی کردن پرونده بدون صدور قرار قانونی با حق اعتراض کسی که به ادعای داشتن سمت، شکایت کرده است، در تعارض می­باشد.