نظریه مشورتی شماره ۷/۹۴/۱۳۰۳ مورخ ۱۳۹۴/۰۵/۲۷

نظر به این که ماده ۸ ق.آ.د.ک ۱۳۹۲، بدواً جرم را واجد جنبه الهی قلمداد و سپس آن را به اعتبار داشتن یا نداشتن حیثیت عمومی به دو نوع تقسیم کرده است؛ لذا تمامی جرائم، واجد جنبه الهی می­باشند؛ زیرا ارتکاب جرم، در هر حال، به معنای نقض یکی از فرامین الهی است و «جنبه الهی» متفاوت از «جنبه حق اللهی» است.