نظریه مشورتی شماره ۷/۹۷/۲۴۶ مورخ ۱۳۹۷/۰۲/۱۷

استعلام :
بر خلاف تبصره ماده ۴۳۴ قانون آیین دادرسی کیفری سال ۹۲ با اصلاحات بعدی که دادگاه تجدید نظر را مجاز کرده است درصورت وجود جهت دیگر غیر از یکی از جهات مذکور در ماده که تجدید نظر خواه مدعی است به آن هم توجه و رسیدگی کند ماده ۴۶۴ قانون مزبور این اجازه را به دیوان عالی کشور در مقام رسیدگی به فرجامخواهی اعطا ننموده است با این فرض آیا شعبه دیوان عالی کشور مجاز است اگر غیر از جهات فرجامخواهی فرجام خواه جهت دیگری را احراز کند بر اساس آن اتخاذ تصمیم کند یا محدود به جهات مورد ادعای فرجام خواه می باشد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
مستفاد از اصل ۱۶۱ قانون اساسی که مبین وظیفه نظارتی دیوان عالی کشور بر حسن اجرای قوانین در محاکم است و نیز ماده ۴۶۹ قانون آیین دادرسی کیفری به نظر می رسد که شعبه دیوان عالی کشور محدود به جهت مورد ادعای فرجام خواه نمی باشد و اگر جهت دیگری را احراز کند می تواند بر اساس آن اتخاذ تصمیم کند. عدم ذکر مفاد تبصره ماده ۴۳۴ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ در ماده ۴۶۴ این قانون، نافی این اختیار دیوان عالی کشور نیست؛ به ویژه آن که تجدیدنظر خواهی از جرایم مهم مذکور در ماده ۴۲۸ قانون فوق الذکر، در دادگاه تجدیدنظر استان به عمل نمی آید؛ بنابر این، این اختیار برای دیوان عالی کشور که عهده دار فرجام خواهی از آرای صادره درباره جرایم مزبور است، با قیاس اولویت وجود دارد