نظریه مشورتی شماره ۷/۹۷/۲۶۵۰ مورخ ۱۳۹۷/۱۱/۱۴

با توجه به مفاد مواد ۱ و ۲ آئین­نامه بخشودگی بدهی­های شهرداری­ها به سازمان برنامه و بودجه موضوع ماده ۴ قانون برنامه عمرانی پنجساله پنجم مصوب ۴/۴/۵۴ که مقرر داشته «هر یک از شهرداری­ها که در اثر اجرای طرح­های عمرانی در برنامه­های گذشته به سازمان برنامه و بودجه بدهی دارند، می­توانند ظرف مدت سه ماه از تاریخ ابلاغ بدهی توسط سازمان برنامه و بودجه برای استفاده از بخشودگی موضوع ماده ۴ قانون برنامه عمرانی پنجساله پنجم مصوب ۵/۱۲/۱۳۵۱ درخواست خود را به سازمان مزبور تسلیم نمایند. شهرداری بدهکار باید طبق دستورالعمل سازمان برنامه و بودجه و حداکثر شش ماه از تاریخ ابلاغ بدهی به شرح فوق صورتحساب بدهی­های تسویه نشده خود را به تفکیک هر دوره برنامه و هر طرح و شامل اصل بدهی و مبالغ پرداختی و تتمه هر یک از اقلام بدهی با تصدیق صحت و جامعیت صورتحساب به سازمان برنامه و بودجه تسلیم نماید و همچنین ظرف مدت مزبور سایر شرایط بخشودگی مذکور در این آئین­نامه را انجام دهد.» این امر منصرف از بدهی­های بعدی شهرداری­ها به سازمان برنامه و بودجه نخواهد بود و با عنایت به مفاد ماده ۴ آئین­نامه یاد شده مبنی بر اینکه «سازمان برنامه و بودجه پس از انجام شرایط مذکور نسبت به بررسی درخواست و اعلام بخشودگی بقیه بدهی شهرداری اعم از اصل و بهره و خسارت تأخیر و سایر هزینه­های متعلق و واریز حساب­های مربوط و صدور مفاصاحساب اقدام خواهد کرد» سازمان برنامه و بودجه به تشخیص خود می­تواند بخشودگی تمام یا قسمتی از بدهی شهرداری­ها اعم از اصل و بهره و خسارت تأخیر ناشی از آن را مورد بررسی و قبول قرار دهد و در این صورت شهرداری­ها مکلّف به رعایت اقدامات صورت گرفته از سوی سازمان برنامه و بودجه خواهند بود. چنانچه سازمان برنامه و بودجه نسبت به بدهی شهرداری­ها اعم از اصل و بهره و خسارت تأخیر اعلام موافقت کرده باشد، به نظر می­­رسد امر بخشودگی مختومه گردیده و سازمان برنامه و بودجه بار دیگر نمی­تواند تقاضای وصول آن را و الزام به شرایط پیش­بینی شده در آئین­نامه پیش­گفته را مطالبه نماید.