نظریه مشورتی شماره ۷/۹۷/۲۹۸۱ مورخ ۳۹۸/۰۲/۱۵

مقررات تبصره ماده ۵۵۱ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ ناظر به جنایاتی است که حکم قانون در مورد آن جنایت، “پرداخت دیه” است. در فرض سؤال که جنایت، “قتل عمدی است”، حکم قانون (مجازات اصلی و ابتدایی جنایت) قصاص نفس است لکن طبق ماده ۳۴۷ قانون مزبور اولیای‌دم که صاحب حق قصاص هستند، این اختیار را دارند که در هر مرحله از مراحل تعقیب، رسیدگی و اجرای حکم، به طور مجانی یا با مصالحه برابر حق یا مال گذشت کنند (که ممکن است مال، معادل دیه یا بیشتر یا کمتر از دیه باشد) و گذشت یا مصالحه آنان مطابق ماده ۳۶۳ قانون مورد بحث موجب سقوط حق قصاص است. بنابراین، در فرض سؤال که اولیای‌دم مقتوله با توجه به مواد ۳۴۷ و ۳۶۰ این قانون خواستار دریافت دیه هستند، موضوع منصرف از مقررات تبصره صدرالذکر است و موجبی برای پرداخت تفاضل دیه از صندوق تأمین خسارت‌های بدنی نیست.