نظریه مشورتی شماره ۷/۹۷/۳۰۳۳ مورخ ۱۳۹۸/۰۷/۱۶

۱- با فرض صدور دستور تعویق اجرای محکومیت حبس از سوی قاضی اجرای احکام کیفری بر اساس قسمت اول ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، احتساب ایامی که اجرای حکم حبس محکوم‌ به تعویق می‌افتد جزء مدت محکومیت، فاقد وجاهت قانونی است.

۲- اخذ نظریه کارشناسی پزشکی قانونی موضوع ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ ناظر به فرایند اجرای احکام لازم الاجرای کیفری است و از قلمرو شمول حکم مقرر در ماده ۱۶۱ قانون یاد شده مبنی بر «ضرورت ابلاغ مراتب وصول نظر کارشناس به طرفین» و احکام ناظر به آن از قبیل حق اعتراض طرفین به نظریه کارشناس که ناظر به مرحله تحقیقات مقدماتی و دادرسی است خارج می‌باشد؛ بدیهی است چنانچه نظر کارشناسی پزشکی قانونی محل تردید باشد، قاضی اجرای احکام می‌تواند نظر پزشک قانونی دیگر یا کمیسیون پزشکی قانونی را اخذ نماید.

۳- «تمدید مدت تعویق اجرای حکم حبس» موضوع ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، «با فرض بقای اقتضای حکم موضوع ماده» (ضرورت مداوای محکوم به حبس در خارج از زندان) توسط قاضی اجرای احکام کیفری با لحاظ «شرایط و ضوابط مقرر» در ماده موصوف، فاقد منع قانونی است