نظریه مشورتی شماره ۷/۹۸/۱۲۸۶ مورخ ۱۳۹۸/۱۰/۱۱

استعلام :
در صورت تعارض بین حقوق دارنده نام تجاری و حقوق دارنده علامت تجاری مقام قضائی دادسرا با چه تکلیفی مواجه است؟ فرض اول: (الف) دارای سابقه استفاده مستمر از نام تجاری و (ب) بدون سابقه استفاده از نام تجاری که بعداً همان نام را به نام خود به عنوان علامت تجاری ثبت نموده است. فرض دوم:الف) و (ب) هر دو دارای سابقه استفاده مستمر از نام تجاری و (ب) دارای ثبت متاخر علامت تجاری. در دو فرض فوق آیا اساساً شخص الف مرتکب بزهی شده است یا خیر./ع
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
۱- هر چند در قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علایم تجاری مصوب ۱۳۸۶ در خصوص حکم مقرر در ماده ۲۰ قانون سابق ثبت علایم و اختراعات مصوب ۱۳۱۰ و به رسمیت شناختن حق تقدم و جواز ابطال ثبت علامت تجاری به واسطه سابقه استعمال مستمر تصریحی وجود ندارد، اما از حکم مقرر در ماده ۴۷ قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علایم تجاری مصوب ۱۳۸۶ مبنی بر حمایت از نام‌های تجاری فاقد سابقه ثبت در برابر اعمال خلاف قانون اشخاص ثالث، چنین مستفاد است که سابقه استفاده از نام تجاری به تنهایی می‌تواند دلیل مالکیت و جواز اقامه دعوا باشد. لذا در فرض سؤال در صورت اثبات سابقه استفاده مستمر از نام تجاری، دارنده نام تجاری در مقابل دارنده علامت تجاری فاقد سابقه استفاده که متعاقبا آن را به ثبت رسانیده است، قابل حمایت است. عمل غیرقانونی دارنده علامت تجاری به موجب قسمت اخیر ماده ۶۱ این قانون، جرم تلقی شده و مرتکب علاوه بر جبران خسارت به پرداخت جزای نقدی (از ده میلیون تا پنجاه میلیون ریال) یا حبس تعزیری (از نود و یک روز تا شش ماه) یا هر دوی آن‌ها محکوم می‌شود. ۲- در فرض سؤال که دارندگان نام تجاری و علامت تجاری هر دو دارای سابقه استفاده مستمر هستند؛ اما دارنده علامت تجاری آن را به ثبت رسانیده است، موجبات استناد به حکم مقرر در ماده ۴۷ قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علایم تجاری مصوب ۱۳۸۶ فراهم نبوده و مستند به ماده ۳۱ این قانون، حق استفاده انحصاری از علامت تجاری به شخصی اختصاص دارد که آن علامت را وفق مقررات این قانون به ثبت رسانیده باشد؛ لذا رفتار ارتکابی وی، مشمول ضمانت اجرای کیفری موضوع قسمت اخیر ماده ۶۱ قانون مذکور قرار نمی‌گیرد.