نظریه مشورتی شماره ۷/۹۸/۱۷۰۶ مورخ ۱۳۹۹/۰۲/۰۶
استعلام :
در صورتی که متهم با خوراندن یا استنشاق بویاندن مواد بی هوش کننده یا مواد زوال کننده عقل برای مدت کوتاهی سبب بی هوشی یا زوال عقل مجنی علیه یا مال باخته شده و بعد از بی هوشی یا زایل شدن عقل مجنی علیه اموال او را به سرقت ببرد آیا این سرقت ، سرقت مقرون به آزار و موضوع ماده ۶۵۲ قانون تعزیرات و مجازات های بازدارنده می باشد یا سرقت مقرون به آزار نبود و مشمول مواد دیگر قانون مذکور می باشد.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
اولاً، با توجه به فقدان تعریف قانونی- فقهی از اصطلاح «آزار» موضوع ماده ۶۵۲ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب ۱۳۷۵ و این¬که آزار یک مفهوم عرفی و موضوعی محسوب می‌شود، بنابراین در هر پرونده، دادگاه با عنایت به اوضاع و احوال قضیه باید آن را احراز کند. ثانیاً، فرض سؤال (خوراندن دارو یا ماده‌ای که موجب بی¬هوشی یا زوال عقل موقت صاحب مال شود) از مصادیق جنایت بر منافع (مواد ۶۷۶ و ۶۸۰ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲) است و لذا همان‌گونه که جنایت بر اعضا می‌تواند «آزار» تلقی شود، جنایت بر منافع نیز که قسیم اعضا است، می‌تواند مصداق آزار باشد. بنابراین با توجه به اطلاق واژه «آزار» در ماده ۶۵۲ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب ۱۳۷۵، منظور از آزار در این ماده، هرگونه صدمه بدنی و روحی است که موجب سلب یا تقلیل مقاومت فرد آزاردیده شده و به منظور انجام سرقت اعمال شود و خوراندن مواد یا زدن اسپری بی-هوش¬¬کننده که برای مدتی موجب بی¬هوشی می‌شود، می‌تواند از مصادیق آزار مذکور در ماده ۶۵۲ و حتی فرد اجلای آن باشد./