نظریه مشورتی شماره ۷/۹۸/۶۶۳ مورخ ۱۳۹۸/۰۸/۱۸

در فرض سوال که پس از تقدیم دادخواست و ثبت آن، وکیل فقط نسبت به یکی از خواسته­های مربوط (بدون دخالت در دیگر خواسته­ها) اعلام وکالت نموده است، پذیرش وکالت وی با منع قانونی مواجه نیست؛ زیرا در مواردی­که برابر قانون امکان رسیدگی توأمان دعاوی مختلف وجود دارد، اصل استقلال دعاوی فقط از جهت رسیدگی توأمان استثناء برمی­دارد و دیگر آثار این اصل هم­چنان حکمفرماست. از سوی دیگر با عنایت به اصل سی و پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و ماده ۳۱ قانون آیین دادرسی دادگاه­های عمومی و انقلاب در امور مدنی ۱۳۷۹، معرفی وکیل در دعاوی، حق متداعیین است؛ بنابراین نمی­توان آن­ها را موظف به اعطای وکالت برای تمام دعاوای دانست که توأمان رسیدگی می­شود.