نظریه مشورتی شماره ۷/۹۸/۷۴۲ مورخ ۱۳۹۸/۰۶/۲۷

به موجب ماده ۴۱ قانون مدنی که مقرر می­دارد «عمری حق انتفاعی است که به موجب عقدی از طرف مالک برای شخص به مدت عمر خود یا عمر منتفع و یا عمر شخص ثالثی برقرار شده باشد»، برقراری عمری به نفع شخص ثالث ممکن است به موجب قرارداد مستقل یا به صورت شرط ضمن عقد باشد و تشخیص این­که در فرض سوال آیا چنین شرطی به نفع ثالث به موجب عقد و صحیحا منعقد شده است، با مرجع قضایی ذی­ربط است.