نظریه مشورتی شماره ۷/۹۸/۸۳۳ مورخ ۱۳۹۸/۰۶/۲۶

۱- درفرضی که متعاقب پایان مرحله تحقیقات مقدماتی، پرونده با صدور کیفرخواست به دادگاه کیفری شهرستان “الف” و سپس از سوی این دادگاه با صدور قرار عدم صلاحیت به دادگاه کیفری شهرستان “ب”، ارسال شده است، این دادگاه ­باید با توجه به اطلاق بند “الف” ماده ۳۳۵ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ مبادرت به رسیدگی نماید و صرف صدور کیفرخواست از سوی دادسرای فاقد صلاحیت محلی، مجوز عدم رسیدگی دادگاه و ارسال پرونده به دادسرایی که در معیت آن انجام وظیفه می­نماید، نمی­باشد، علاوه بر این با صدور کیفرخواست مرحله تحقیقات مقدماتی به پایان رسیده و مرحله دادرسی در معنای اخص آغاز می­شود و تجدید مراحل رسیدگی به پرونده، در واقع تجویز رسیدگی به آن در دو نوبت در مرحله تحقیقات مقدماتی است که بر خلاف اصول حاکم بر دادرسی کیفری است و این امر می­تواند موجبات اخلال در نظم دادرسی، تضییع حقوق اشخاص و اتخاذ تصمیمات متناقض را فراهم کند؛ لذا بدون وجود نصّ­ قانونی، ارسال پرونده از سوی دادگاه کیفری صالح به دادسرا به منظور رسیدگی مجدد و صدور کیفرخواست، فاقد وجاهت قانونی است.

۲- در فرض سوال که تحقیقات انجام شده از سوی دادسرای صادرکننده کیفرخواست ناقص است، مطابق ماده ۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، چون دادسرای عمومی و انقلاب هر شهرستان در معیت دادگاه­های همان حوزه قضایی انجام وظیفه می­کند، لذا طبق ماده ۲۷۴ قانون یادشده، دادگاه صالح می­تواند رأسا اقدام به تکمیل تحقیقات نموده و یا آن را از دادسرای متبوع خود درخواست کند.