نظریه مشورتی شماره ۷/۹۹/۱۴۵۴ مورخ ۱۴۰۰/۰۲/۱۵

استعلام :
با توجه به ماده ۳۱۵ قانون مجازات اسلامی، در صورت فقدان قرائن و امارات موجب ظن و صرف حضور فرد متهم در محل وقوع جنایت که از مصادیق لوث محسوب نمی‌شود و متهم با ادای یک سوگند تبرئه می‌شود، در صورتی که متهم حاضر به ادای سوگند نباشد، دادگاه چه تصمیمی باید اتخاذ کند؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
«مستند به ماده ۱۳۲۸ قانون مدنی و عمومات سوگند در آراء فقهی و قوانین حاکم، مقتضای رجوع به قاعده کلی در سوگند این است که صاحب حق قسم می‌تواند از این حق استفاده کند و نیز می تواند آن را به طرف مقابل واگذارد. ماده ۳۱۵ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ نیز اولاً و بالذات حق ادای سوگند به منظور تبرئه از جنایت را برای متهم قرار داده و مستفاد از قسمت پایانی این ماده که مقرر داشته است: «او با ادای یک سوگند تبرئه می‌گردد»، آن است که در صورت عدم استفاده متهم از این حق، احکام نکول از سوگند و رد آن به طرف مقابل جاری است و لذا شاکی می‌تواند با ادای سوگند ادعای خود را به اثبات برساند و در این‌صورت دادگاه حسب مورد با توجه به سکوت قانون ، بر اساس اصل ۱۶۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با رجوع به منابع معتبر اسلامی یا فتاوی معتبر حکم قضیه را باید صادر کند.