نظریه مشورتی شماره ۷/۹۹/۱۹۳۱ مورخ ۱۳۹۹/۱۲/۱۸

استعلام :
با توجه به این‌که طبق ماده ۱۱ قانون کاهش مجازات حبس مصوب ۱۳۹۹ حداقل مجازات ترک انفاق بیش از سه ماه و حداکثر آن یک سال است، آیا می‌توان به استناد بند ۱ ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین و تعرفه خدمات قضایی برای این جرم جزای نقدی تعیین کرد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
اولاً، مجازات قانونی جرم ترک انفاق موضوع ماده ۵۳ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ با لحاظ ماده ۱۰۴ اصلاحی قانون مجازات اسلامی و تبصره الحاقی به آن مصوب ۱۳۹۹ (مبنی بر تنصیف حداقل و حداکثر مجازات حبس تعزیری درجه چهار تا هشت) سه ماه تا یک سال حبس است که با توجه به میزان آن از مصادیق جرایم مشمول بند ۲ ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب ۱۳۷۳ است. ثانیاً، در مواردی نظیر جرم ترک انفاق مذکور در فرض سؤال که حداکثر مجازات قانونی جرم بیش از نود و یک روز حبس و حداقل آن کمتر از این است، موضوع حسب مورد می‌تواند مشمول مواد ۶۶ و ۶۷ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ و یا مشمول بند ۲ ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب ۱۳۷۳ باشد؛ که در صورت اخیر، دادگاه مخیر است به بیش از سه ماه حبس یا جزای نقدی مطابق جدول تعرفه خدمات قضایی پیوست قانون بودجه سال ۱۳۹۶ (که در سال‌های ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ نیز تغییر نکرده است) حکم صادر کند.