نظریه مشورتی شماره ۷/۹۹/۷۴۶ مورخ ۱۳۹۹/۰۶/۱۸
استعلام :
با عنایت به مواد ۲۱۷ و ۳۴۵ ۲۴۶ و ۴۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری، آیا در مورد متهمی که به صورت غیابی به دو سال حبس محکوم شده گردیده و پس از واخواهی(که در جریان آن متهم شخصاً حضور نیافته) همان رای اول تایید شده است و حکم حضوری صادر شده و پنج روز از فرصت تجدیدنظرخواهی باقی مانده، با تقاضای شاکی مبنی بر این‌که محکوم در حال فرار از کشور است و تقاضای صدور حکم جلب محکوم‌علیه را دارد، می‌توان حکم جلب یا مطابق تبصره ۲ ماده ۲۴۷ قانون آیین دادرسی کیفری قرار ممنوع‌الخروجی محکوم را صادر کرد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
با عنایت به مواد ۱۶۸، ۱۷۹، ۱۸۸، ۲۱۷، ۲۴۶، ۴۵۶ و تبصره ۲ ماده ۴۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲،در مواردی که پرونده متهم در دادگاه بدوی مطرح بوده و از متهم قبلاً تأمین اخذ نشده یا تأمین قبلی منتفی شده باشد، دادگاه می‌تواند با توجه محکومیت غیر قطعی متهم و به منظور جلوگیری از فرار یا مخفی شدن او و تضمین حقوق بزه‌دیده برای جبران ضرر و زیان وی، دستور احضار یا جلب متهم و منع خروج وی از کشور برای صدور قرار تأمین کیفری و عندالزوم قرار نظارت قضایی صادر کند و موضوع از شمول قاعده‌ی فراغ دادرس خارج است.