قانون معادن – ماده ۳
ماده ۳ – مواد معدنی به شرح زیر طبقه‌بندی می‌شوند:
الف – مواد معدنی طبقه یک عبارت هستند از: سنگ آهک، سنگ گچ، شن و ماسه معمولی، خاک رس معمولی، صدف دریائی، پوکه معدنی، نمک آبی و سنگی، مارن، سنگ لاشه ساختمانی و نظایر‌آنها.
ب – مواد معدنی طبقه دو عبارت هستند از:
۱ – آهن، طلا، کرم، قلع، جیوه، سرب، روی، مس، تیتان، آنتیموان، مولیبدن، کبالت، تنگستن، کادمیوم و سایر فلزات.
۲ – نیتراتها، فسفاتها، براتها، نمکهای قلیائی، سولفاتها، کربناتها، کلرورها (به‌استثنای مواد یاد شده در طبقه یک) و نظایر آنها.
۳ – میکا، گرافیت، تالک، کائولن، نسوزها، فلدسپات، سنگ و ماسه سیلیسی، پرلیت، دیاتومیت، زئولیت، بوکسیت، خاک سرخ، خاک زرد، خاکهای‌صنعتی و نظایر آنها.
۴ – سنگهای قیمتی و نیمه قیمتی مانند الماس، زمرد، یاقوت، یشم، فیروزه، انواع عقیق و امثال آنها.
۵ – انواع سنگهای تزئینی و نما.
۶ – انواع زغال‌سنگها و شیلهای غیرنفتی.
۷ – مواد معدنی قابل استحصال از آبها و نیز گازهای معدنی به استثنای گازهای هیدروکربوری.
ج – مواد معدنی طبقه سه عبارت هستند از: کلیه هیدروکربورها به استثنای ذغالسنگ مانند: نفت خام، گاز طبیعی، قیر، پلمه سنگهای نفتی، سنگ آسفالت طبیعی و ماسه‌های آغشته به نفت و امثال‌آنها. قیر، پلمه سنگهای نفتی و سنگ آسفالت طبیعی درصورتیکه مورد عمل وزارت نفت، شرکتها و واحدهای تابعه و وابسته به آن وزارت نباشد جزو معادن‌طبقه دو محسوب می‌گردد.
د – مواد معدنی طبقه چهار عبارت هستند از: کلیه مواد پرتوزا اعم از اولیه و ثانویه. تبصره – طبقه آن دسته از مواد معدنی مرتبط با محدوده طبقات یک و دو که در طبقه‌بندی فوق مشخص نشده یا مورد تردید باشد و نیز طبقه‌موادی شامل چند ماده از یک طبقه و موادی از طبقه دیگر، برحسب نوع، اهمیت و ارزش این مواد توسط وزارت معادن و فلزات تعیین می‌شود.