قانون مجازات اسلامی – قدیم – ماده ۱۹۸

ماده ۱۹۸ – سرقت در صورتی موجب حد می شود که دارای کلیه شرایط و خصوصیات زیر باشد –
۱ – سارق به حد بلوغ شرعی رسیده باشد.
۲ – سارق در حال سرقت عاقل باشد.
۳ – سارق با تهدید و اجبار وادار به سرقت نشده باشد.
۴ – سارق قاصد باشد.
۵ – سارق بداند و ملتفت باشد که مال غیر است.
۶ – سارق بداند و ملتفت باشد که ربودن آن حرام است.
۷ – صاحب مال، مال را در حرز قرار داه باشد.
۸ – سارق به تنهائی یا با کمک دیگری هتک حرز کرده باشد.
۹ – به اندازه نصاب یعنی ۵/۴ نخود طلای مسکوک که بصورت پول معامله می شود یا ارزش آن به آن مقدار باشد در هربار سرقت شود.
۱۰ – سارق مضطرنباشد.
۱۱ – سارق پدر صاحب مال نباشد.
۱۲ – سرقت در سال قحطی صورت نگرفته باشد.
۱۳ – حرز و محل نگهداری مال، از سارق غصب نشده باشد.
۱۴ – سارق مال را به عنوان دزدی برداشته باشد.
۱۵ – مال مسروق در حرز متناسب نگهداری شده باشد.
۱۶ – مال مسروق از اموال دولتی و وقف و مانند آن که مالک شخصی ندارد نباشد.
تبصره ۱ – حرز عبارت است از محل نگهداری مال بمنظور حفظ از دستبرد.
تبصره ۲ – بیرون آوردن مال از حرز توسط دیوانه یا طفل غیر ممیز و حیوانات و امثال در حکم مباشرت است.
تبصره ۳ – هرگاه سارق قبل از بیرون آوردن مال از حرز دستگیر شود حد بر او جاری نمی شود.
تبصره ۴ – هرگاه سارق پس از سرقت، مال را تحت ید مالک قرار داده باشد موجب حد نمی شود.