قانون تجارت (همراه قانون اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب ۱۳۴۷) – ماده ۳۶۹
ماده ۳۶۹ – وقتی حقالعملکار مستحق حقالعمل میشود که معامله اجرا شده و یا عدم اجرای آن مستند به فعل آمر باشد.نسبت به اموری که در نتیجه علل دیگری انجامپذیر نشده حقالعملکار برای اقدامات خود فقط مستحق اجرتی خواهد بود که عرف و عادت محل معینمینماید.