رای وحدت رویه شماره ۶۶۵ مورخ ۱۸/۱/۱۳۸۳

رأی وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی کشور
بر طبق قسمت اخیر ماده واحده قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرای ماده ۵۶ قانون حفاظت و بهره برداری از جنگل ها و مراتع مصوب ۲۹/۶/۱۳۶۷ رأی قاضی هیأت مقرر در ماده مزبور در موارد سه گانه شرعی مذکور در مواد ۲۸۴ و ۲۸۴ مکرر قانون آیین دادرسی کیفری سابق قطعیت نداشته و قابل اعتراض است و رأی وحدت رویه شماره ۶۰۱-۲۵/۷/۱۳۷۴ هیأت عمومی دیوان عالی کشور نیز مؤید همین معنی است . بنا به مراتب رأی قاضی هیأت قابل اعتراض در دادگاه عمومی و سپس قابل تجدید نظر استان می باشد . بنابراین رأی شعبه ۱۴ دادگاه تجدید نظر استان مازندران که بر همین اسا صادر شده به اکثریت آراء تأیید می گردد .
این رأی بر طبق ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه های عمومی لازم الاتباع است .
هیأت عمومی دیوان عالی کشور