آیین نامه اجرایی بند (۷) ماده واحده قانون تشویق سرمایه گذاری در طرحهای آب کشور – ماده ۱
ماده ۱- اصطلاحات به کار رفته در این آیین‌نامه، دارای معانی زیر هستند:
الف – حقابه موجود: تعریف مقرر در تبصره (۱) ماده (۱۸) قانون توزیع عادلانه آب ـ مصوب ۱۳۶۱ ـ به اضافه‌آبهایی است که قبلاً مورد مصرف اشخاص و محیط زیست قرار گرفته و میزان آن مورد تأیید وزارت نیرو می‌باشد.
ب – سرمایه‌گذار: شخص حقیقی یا حقوقی بخش خصوصی و تعاونی (داخلی و خارجی) است که طبق‌ضوابطی که حسب مورد توسط وزارتخانه‌های نیرو و جهاد کشاورزی تعیین و اعلام می‌گردد، آمادگی و توانایی‌سرمایه‌گذاری در طرحهای تأمین آب، ایجاد شبکه‌های آبیاری و زهکشی و طرحهای آب و خاک را داشته باشد.
ج – پروانه بهره‌برداری از تأسیسات: مجوز استفاده از تأسیساتی است که در اثر سرمایه‌گذاری توسط وزارتخانه‌ذی‌ربط و یا سرمایه‌گذار ایجاد شده و برای بهره‌برداری در اختیار سرمایه‌گذار قرار می‌گیرد تا طبق ضوابط از آن‌استفاده
نماید.
د- دوره بهره‌برداری: طول دوره بهره‌برداری هر طرح برابر با دوره استهلاک سرمایه است که طبق مقررات‌موجود و با لحاظ سرمایه‌گذاری انجام شده و سود مورد انتظار سرمایه‌گذار توسط وزارتخانه ذی‌ربط تعیین و درقرارداد قید می‌شود.
ه¨ – سند آب: پروانه بهره‌برداری از آب است که براساس الگوهای تعیین شده برای هر نوع مصرف و برحسبدرصدی از آب استحصالی و زمان بهره‌برداری توسط وزارت نیرو صادر می‌گردد.
و- قانون: قانون تشویق سرمایه‌گذاری در طرحهای آب کشور – مصوب ۱۳۸۱ – است.