نظریه مشورتی شماره ۳۴۰/۹۵/۷ مورخ ۱۳۹۵/۰۲/۲۱

دعوای اعسار از پرداخت دیه مربوط به قتل عمدی، امری متفاوت از رسیدگی به اتهام قتل عمد می-باشد و آنچه به موجب ماده ۴۲۸ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و اصلاحات و الحاقات بعدی، قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور است، آرای صادره در خصوص جرایمی است که مجازات قانونی آنها به شرح مذکور در این ماده می باشد و رأی صادره در خصوص دعوای اعسار از پرداخت دیه که از سوی دادگاه کیفری یک بر اساس مواد ۱۳ و ۲۲ قانون نحوه اجرای محکومت-های مالی مصوب ۲۳/۳/۱۳۹۴ صادر می گردد، از شمول آرای مذکور در ماده ۴۲۸ قانون صدرالذکر خارج است و از حیث قابلیت یا عدم قابلیت تجدیدنظرخواهی و مرجع آن، مطابق ماده ۴۲۶ قانون صدرالذکر و تابع قواعد عام مربوط می باشد