قانون ورود و اقامت اتباع خارجی در ایران مصوب سال ۱۳۱۰ شمسی – ماده ۱۳

ماده ۱۳ – برای حفظ امنیت و یا مصالح عمومی و یا به ملاحظات صحی هیأت وزیران می‌تواند تصمیمات ذیل را که ورود و اقامت و خروج و عبور‌خارجیان را محدود یا مشروط می‌نماید اتخاذ کند:

‌الف – جلوگیری از کلیه یا قسمتی از مراودات سرحدی.

ب – منع توقف موقتی یا دائمی در بعضی از مناطق یا عبور از بعضی مناطق ایران.

ج – اتخاذ وسایل مخصوص نظارت نسبت به خارجیان در موارد فوق‌العاده.

د – خارجیانی که بدون داشتن اسناد لازم وارد خاک ایران شده یا می شوند و یا با داشتن اسناد لازم از راههای غیر مجاز به کشور وارد گردیده یا می گردند علاوه بر مجازات مقرر در قانون ورود و خروج اتباع خارجه مصوب نوزدهم اردیبهشت ماه ۱۳۱۰ بنا به پیشنهاد وزارت جنگ آنان رابرای مدتی که از پنج سال تجاوز نکند ملزم به اقامت اجباری در محل معین نموده و یا اینکه آنها را از کشور اخراج نماید.