نظریه مشورتی شماره ۲۲۰۶/۹۶/۷ مورخ ۹۶-۱/۱۶۸-۱۵۵۹

استعلام :
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
حداکثر مدت قرار بازداشت موقت در جرایم موجب مجازات سلب حیات دو سال و در سایر جرایم یک سال است و در جرایم موجب مجازات سلب حیات، مانند قتل عمدی پس از انقضای مهلت بازداشت موقت، امکان ادامه بازداشت متهم با قرارهای کفالت و وثیقه وجود دارد.
مفاد تبصره یک ماده‌ی ۲۴۲ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ ، حکایت از آن دارد که شامل قرارهای صادره از سوی دادگاه نیز می‌باشد و چنانچه، پرونده در دادگاه مطرح شود و بازداشت متهم ادامه داشته باشد، دادگاه ملزم به رعایت سقف زمانی مذکور در ماده ۲۴۲ قانون مذکور می باشد. بنابراین، با توجه به این‌که در هر دو فرض مطروحه در استعلام، متهم تا سقف مدت بازداشت موقت مقرر در ماده ۲۴۲ قانون یاد شده در بازداشت بوده است، موجب قانونی جهت صدور قرار بازداشت موقت (تشدید قرار وثیقه به بازداشت موقت) وجود ندارد، ولکن تشدید مبلغ قرار وثیقه متهم به منظور متناسب سازی آن با رعایت قوانین مربوط و شرایط حاکم بر پرونده و دلایل و اسناد موجود، توسط قاضی ذیربط فاقد اشکال قانونی است