نظریه مشورتی شماره ۷/۹۷/۱۶۲۰ مورخ ۱۳۹۷/۱۱/۰۱

الف- برابر بند ب ماده ۹ قانون شوراهای حل اختلاف مصوب ۱۳۹۴ «تمامی دعاوی مربوط به تخلیه عین مستأجره، جز دعاوی مربوط به سرقفلی وحق کسب و پیشه» در صلاحیت قاضی شوراهای حل اختلاف است و طرح دعوای تخلیه ممکن است به سبب انقضاء مدت اجاره باشد و یا به سبب فسخ یا انفساخ قرارداد اجاره و عموم و اطلاق عبارت «تمامی دعاوی مربوط به تخلیه» مذکور در بند ب یاد شده، شامل همه موارد مذکور می باشد و بنابراین موضوع در صلاحیت شوراهای حل اختلاف است.
ب-اولاً- با عنایت به ماده ۴ قانون روابط موجر و مستأجر مصوب ۱۳۷۶ تخلیه و تحویل مورد اجاره موکول به استرداد مبلغی است که به عنوان ودیعه یا … به مستأجر داده شده است بنابراین طرح دعوای استرداد ودیعه در مقام رسیدگی به دعوای تخلیه ضرورت ندارد و صرف اعلام مراتب از سوی مستأجر کافی است.
ثانیاً- اگر مقصود آن است که دعوای استرداد ودیعه مسکن مستقلاً و بدون آنکه دعوای تخلیه مطرح باشد، طرح شود، به نظر می‌رسد چون چنین دعوائی« مربوط به تخلیه عین مستأجره» نمی‌باشد، از شمول بند ب ماده ۹ قانون شورا‌های حل اختلاف خارج و مشمول بند الف این ماده است.