نظریه مشورتی شماره ۷/۹۷/۲۷۵۹ مورخ ۱۳۹۷/۱۲/۲۷

۲- در خصوص تکلیف مقرر در قسمت نخست ماده ۲۴۲ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، مقررات مذکور (فک، تخفیف، یا ابقای قرار تأمین در موعد دو ماهه) صرفاً ناظر به مرحله تحقیقات مقدماتی و قبل از صدور کیفرخواست است و بعد از ارسال پرونده به دادگاه، دادگاه در این مورد تکلیفی ندارد.
۳- با توجه به فلسفه حمایتی ماده ۶۳۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و اینکه پرداخت دیه از طرف یگان با وصف صدور قرار منع تعقیب در مورد مأموران نیز پیش بینی شده است، بنابراین پرداخت دیه منوط به وقوع جرایم قتل و ایراد ضرب و جرح نیست و در مواردی که فوت یا صدمه جسمانی در اجرای وظایف و مأموریت‌های نظامی واقع شده باشد، مانند فوت در زمان آموزش‌های نظامی یا پرتاب شدن از ارتفاع در زمان آموزش رزم شبانه، اعمال ماده ۶۳۱ قانون فوق‌الذکر، بلامانع است، اما درصورتی که فوت صدمه جسمانی حین خدمت، ارتباطی با وظایف و مأموریت‌های نظامی نداشته باشد، گرچه در زمان حضور شخص نظامی در یگان اتفاق افتاده باشد، مورد از شمول ماده ۶۳۱ قانون فوق الذکر، خارج است.