نظریه مشورتی شماره ۷/۹۷/۳۴۱۲ مورخ ۱۳۹۸/۰۳/۱۹
بین نظریه های مذکور در استعلام به علت تفاوت در موضوع تعارضی وجود ندارد. زیرا موضوع نظریه شماره ۶۵۲/۷-۵/۴/۹۱ این است که منزل مسکونی بین محکومله و محکومعلیه (زوج و زوجه) مشترک بوده و محکومله (زوجه) درخواست توقیف آن را نموده است که در این حالت بر اساس نظریه مذکور به لحاظ عدم اذن محکومله منزل مذکور را نمیتوان شرعاً و قانوناً محل سکونت محکومعلیه و در نتیجه جزء مستثنیات دین دانست، اما نظریه شماره ۱۲۶۷/۹۶/۷-۶/۶/۹۶ منصرف از فرض مذکور است و ناظر به حالتی است که محکومعلیه مالک سه دانگ منزل مسکونی بوده و در آن سکونت دارد و بالطبع محکومله شریک وی نیست و رضایت و عدم رضایت وی تأثیری در امکان تصرف محکومعلیه ندارد و در نتیجه صرف مالکیت سه دانگ منزل مسکونی محل سکونت، نافی مستثنیات دین تلقی شدن آن نیست