نظریه مشورتی شماره ۷/۱۴۰۰/۱۰۵۰ مورخ ۱۴۰۰/۱۲/۲۱
استعلام :
۱- چنانچه دیوان عالی کشور در مقام فرجام‌خواهی، استنادات و جهات قانونی رأی فرجام‌خواسته را اشتباه بداند، آیا می‌تواند با تلقی آن به عنوان نقص تحقیقات و در راستای بند دوم ماده ۴۶۹ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، پرونده را به همان دادگاه صادرکننده رأی اعاده کند؟ به عبارت دیگر، آیا «تلقی به نقص تحقیقات» در این گونه موارد وجاهت قانونی دارد و اساساً نحوه رسیدگی دادگاه چگونه است؟ آیا صرفاً مکلف به رفع ایرادات مستندات و جهات قانونی است یا این‌که باید رسیدگی کامل کند؟ ۲- چنانچه در شهرستان‌هایی دادگاه انقلاب با تعدد قاضی تشکیل شود و شهرستان همجوار آن که از حیث بعد مسافت به آن نزدیک‌تر است با جرایم در صلاحیت دادگاه انقلاب با تعدد قاضی مواجه شود، کدام دادگاه صالح به رسیدگی است؛ دادگاه انقلاب مرکز استان و یا دادگاهی که از نظر بعد مسافت نزدیک‌تر به آن است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
۱- در فرض سؤال تشخیص مصادیق نقص تحقیقات با دیوان عالی کشور است و مرجع تالی موظف به تبعیت از نظر مرجع عالی است. ۲- چنانچه مطابق ماده ۲۹۷ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ به تشخیص رئیس قوه قضاییه در حوزه قضایی شهرستان دادگاه انقلاب تشکیل شود، صلاحیت این دادگاه منحصر به جرایم واقع در حوزه قضایی همان شهرستان است و حکم ذیل تبصره یک ماده ۲۹۶ قانون پیش‌گفته که ناظر به صلاحیت دادگاه کیفری یک برای رسیدگی به جرایمی است که در نزدیکترین حوزه قضایی به آن واقع می‌شود، به دادگاه انقلاب قابل تسری نیست و تبصره ماده ۲۹۷ قانون یادشده نیز ناظر بر شیوه رسیدگی دادگاه کیفری یک (مواد مندرج در فصل چهارم از بخش سوم قانون آیین دادرسی کیفری) است و از موضوع صلاحیت انصراف دارد.