فصل اول – فرجامخواهی در امور مدنی (مواد 366 تا 416)

ماده ۴۰۸ – درصورتی که پس از نقض حکم فرجام خواسته در دیوان عالی کشور دادگاه با ذکراستدلال طبق رای

ماده ۳۹۸ – ابتدای مهلت فرجام خواهی به قرار زیر است: الف – برای احکام و قرارهای قابل فرجام خواهی

ماده ۳۹۹ – اگر فرجامخواهی بواسطه مغایر بودن دو حکم باشد ابتدای مهلت، تاریخ آخرین ابلاغ هریک از دو حکم

ماده ۴۰۰ – مقررات مواد (۳۳۷) و (۳۳۸) این قانون در مورد فرجامخواهی از احکام و قرارها نیز لازم الرعایه

مبحث ششم – اقدامات پس از نقض

ماده ۴۰۱ – پس از نقض رای دادگاه در دیوان عالی کشور، رسیدگی مجدد به دادگاهی که به شرح زیر

ماده ۴۰۲ – درصورت نقض رای به علت نقص تحقیقات، دیوان عالی کشور مکلف است نواقص را به صورت یکجا

ماده ۴۰۳ – اگر رای مورد درخواست فرجام از نظر احتساب محکوم به یا خسارات یامشخصات طرفین دعوا و نظیر

ماده ۴۰۴ – رای فرجامی دیوان عالی کشور نمی تواند مورد استفاده غیرطرفین فرجامخواهی قرارگیرد، مگر در مواردی که رای

ماده ۴۰۵ – دادگاه مرجوع الیه به شرح زیر اقدام می نماید: الف – درصورت نقض حکم به علت نقص