قانون مدنی

ماده ۱۳۳۱ – قسم، قاطع دعوا است و هیچ گونه اظهاری که منافی با قسم باشد از طرف پذیرفته نخواهد

ماده ۱۳۳۲ – قسم فقط نسبت به اشخاصی که طرف دعوی بوده اند و قائم مقام آنها، موثر است.

ماده ۱۳۳۳ – در دعوای بر متوفی در صورتی که اصل حق ثابت شده وبقای آن در نظر حاکم ثابت

ماده ۱۳۳۴ – در مورد ماده ۱۲۸۳ کسی که اقرار کرده است می تواندنسبت به آنچه که مورد ادعای اوست

ماده ۱۳۳۵ – توسل به قسم وقتی ممکن است که دعوای مدنی نزدحاکم به موجب اقرار یا شهادت یا علم

ماده ۱۳۳۰ – تقاضای قسم قابل توکیل است و وکیل در دعوی می تواندطرف را قسم دهد لیکن قسم یادکردن

ماده ۱۳۲۱ – اماره عبارت از اوضاع و احوالی است که به حکم قانون یا در نظر قاضی دلیل بر

ماده ۱۳۲۲ – امارات قانونی اماراتی است که قانون آن را دلیل بر امری قرار داده: مثل امارات مذکور در

ماده ۱۳۲۳ – امارات قانونی در کلیه دعاوی (اگرچه از دعاوی باشد که به شهادت شهود قابل اثبات نیست) معتبر

ماده ۱۳۲۴ – اماراتی که به نظر قاضی واگذار شده عبارت است ازاوضاع و احوالی درخصوص مورد و در صورتی